NC เพื่อนร่วมห้อง
อ่า....ชักง่วงแล้วสิเรา
"อือ ใครน่ะ ปล่อยเราน่ะ"
ยังไม่ทันได้เปิดประตูก็มีมือปริศนามาปิดบังการมองเห็น
"นี่จะทำอะไรนะ ปล่อย ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย"
ลู่หานโวยวายขณะที่เจ้าตัวถูกลากมายังห้องๆ หนึ่ง
"นี่ ปล่อย... บอกให้ปล่อยยังไงเล่า" ลู่หานพยายามแกะมือที่ปิดตาของตนเองออก
แล้วหันไปมองคนด้านหลังอย่างตกใจ
โอ
เซฮุน.......
"อะ.... โอ.... เซฮุน" เสียงหวานค่อยๆ พูดออกมา
"ใช่ ฉันเองแหละตกใจหรือไงที่ไม่ใช่บรรดาผู้ชายของเธอ"
ร่างสูงพูดพร้องแสยะยิ้ม
"นายพูดเรื่องอะไร?" ลู่หานพูด
เพราะตนสงสัยว่าเซฮุนกำลังจะสื่ออะไรกันแน่
"อย่าทำเป็นใสซื่อต่อหน้าฉัน"
ร่างสูงพูดพร้อมกับกระชากร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด
ทำให้ร่างบางกระทบเข้ากับร่างแกร่งที่มีเพียงชุดคลุมอาบน้ำสีน้ำเงินเข้มกั้นเท่านั้น
"นี่ ปล่อยเราน่ะ" ลู่หานเริ่มขยับตัวออกจากอ้อมแขนแกร่ง
"เหอะ ปล่อยเหรอฝันไปเถอะ คืนนี้ฉันจะสั่งสอนคนร่านๆ อย่างเธอเอง"
พูดจบพร้อมกับอุ้มร่างบางเดินเข้าไปยังห้องนอนด้านในทันที
ด้านในห้องนอนตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์นเรียบหรู
ผนังห้องด้านหนึ่งเป็นสีดำ และมีหน้าต่างกระจกขนาดใหญ่ สามารถเปิดไปยังระเบียงเพื่อชมวืวยามค่ำคืนของกรุงโซลได้
ตุ๊บ.....
"โอ๊ย นี่เราเจ็บน่ะ" ลู่หานร้องโวย
เพราะเซฮุนโยนเขาลงบนเตียงอย่างแรง
"หุบปาก แล้วเรามาสนุกกันดีกว่าที่รัก" ร่างสูงพูดจบพร้อมกับขึ้นคร่อม มือใหญ่ข้างหนึ่งรวบมือทั้งสองข้างของลู่หานกดไว้เหนือหัว
ลู่หานพยายามดิ้นหนีไม่ไม่สามารถสู้กับมือแกร่งได้
คนร่างสูงตรงหน้าเริ่มเลื่อนใบหน้าหล่อคมเข้ามาใกล้มากขึ้น
มือหนาข้างที่วางจับกรามเล็กให้คงที่แล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ
"........."
"........."
ลู่หานไม่กล้าแม้แต่จะขยับ
แม้ในใจจะอยากตะโกนขอความช่วยเหนือ
แต่เขากลับทำไม่ได้ขืนขยับปากพูดปากเขาได้ชนเข้ากับร่างสูงตรงหน้าแน่
"นี่เซ....... อุ๊ป"
ริมฝีปากสีเชอรี่ถูกปิดทับด้วยริมฝีปากของคนร่างสูง
มือหนาค่อยๆบีบกรามแน่ ทำให้ลู่หานจำเป็นต้องอ้าปากอย่างช่วยไม่ได้
เป็นผลให้คนร่างสูงสอดลิ้นชื้นๆเข้ามาเกี่ยวพันด้านใน
ลู่หานพยายามหลบหลีกแต่ก็ยังถูกคนมีประสบการณ์อันช่ำชองไล่ต้อนอยู่ดี
"อือ.... จ๊วบ.... อือ"
เมื่อเห็นร่างบางคล้ายกับจะขาดอากาศหายใจร่างสูงจึงผละออกเพียงชั่วครู
แล้วเตรียมจะประกบปากเข้าไปใหม่
"อือเซ.... หยุดน่ะ" ลู่หานพยายามใช้มือดันร่างสูงออก
แต่นอกจากเซฮุนจะไม่ฟังแล้วยังจูบอย่างรุ่นแรงขึ้น แล้วค่อยลากลิ้นร้อนไปยังลำคอระหงส์
"อะ.... เจ็บจัง...." ร่างบางร้องด้วยความเจ็บจี๊ดที่คอ
เนื่องจากถูกขบเม้มอย่างรุนแรง
เซฮุนยังคงขับเม้มลำคอของลู่หานอย่างหลงไหล
จนเกิดรอยแดงไปทั่วลำคอขาว กลิ่นหอมอ่อนๆ
จากร่างบางปลูกกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี
มือหนากระชากเสื้อยืดตัวบางออกอย่างไม่ใยดี
ทำให้เผยแผนอกขาวเปลือยเปล่า
ลู่หานรู้สึกว่าขนทุกส่วนบนตัวลุกขึ้นทุกครั้งที่มือหนาสัมผัส
ลู่หานพยายามกลั้นอารมณ์ตัวเอง แต่เซฮุนหาได้ร่วมมือไม่
แววตาคมกริบจ้องมองยอดอกสีชมพูที่ลุกชันอย่างหลางใหล มือหนาซุกซนมายังมาบีบเคล้น
"อะ... หยุดน่ะ"
ลู่หานเชิดหน้าอย่างเสียวซาน
เรียกรอยยิ้มที่มุมปากของร่างสูงได้เป็นอย่างดี
"หึ.. จะหยุดไปทำไม? ชอบไม่ใช่เหรอ?" พูดจบลิ้นชื้นก็เลียรอบๆ ยอดอก ดูดดึงราวกับเป็นลูกอมรสโปรด
"อะ.... อือ.... อา....."
หลังจากผละของจากหน้าอกของลู่หานแล้ว
คนร่างสูงก็กระชากกางเกงขาสั้นตัวจิ๋วออกจากเรียวขาขาวทันที
เหลือเพียงชั้นในตัวจิ๋วเท่านั้น
"ไม่ เซอย่าทำแบบนี้" ลู่หานพยายามห้ามร่างสูงตรงหน้า
"หมายถึงแบบไหนละ?" เซฮุนแกล้งถาม
ในขณะที่มือหนายังลูบคว่ำสะโพกบางไม่หยุด
"ก็บะ.....แบบ.... อือ" ลู่หานดิ้นไม่หยุดจนมือน้อยเผลอไปกระทบกับแท่งเนื้อร้อนของคนร่างสูงจนได้
ใบหน้าหวานขึ้นสีีระเรือ
มือรู้ตัวว่าไปจับโดนของอันตรายเข้าจนได้
"อย่าทำเป็นใสเลย อยากขนาดนี้แล้ว มาทำให้มันเสร็จๆ ไปเถอะ"
เซฮุนพูดขณะเอื้อมไปหยิบซองสีเงินที่โต๊ะข้างเตียง
เป็นจังหวะให้ลู่หานออกแรงผลักร่างสูงจนเสียหลักไป
เมื่อผลักเซฮุนออกไปแล้วลู่หานก็รีบวิ่งหนีออกมาจากห้อง
จุดมุ่งหมายคือประตูหน้าห้อง แต่เมื่อวิ่งมาถึงกลับเปิดไปได้
"ปึก!"
เสียงมือหน้ากระทบประตูข้างหูและกายแกร่งที่พยายามเบียดเข้ามาด้านหลังทำให้ลู่หานนิ่งกับที่
"จะหนีไปไหน" ร่างสูงกระชากลู่หานมาเผชิญหน้า
"........."
"มานี่" ร่างสูงลากลู่หานเข้ามาในห้องนอนตามเดิม
แล้วผลักสู่หานให้ล้มบนเตียง กายหน้าขึ้นคร่อมอีกครั้ง แล้วกระชากซับในตัวจิ๋วออก
ลู่หานเมื่อไร้สิ่งปกคลุมร่างกายแล้วก็พยายามหนีบขาและใช้มือปิดบังส่วนน่าอายเอาไว้
"อย่ามองน่ะ"
เสียงหวานร้องบอก
แต่ร่างสูงตรงหน้ากับไม่สนใจมิหน่ำซ้ำยังใช้มือหนาจับขาเรียวแยกจากกับ
เผยให้เป็นช่องทางรับชัดเจนมากขึ้น
"สวย~" ร่างสูงจ้องมองช่องทางรักสีชมพูอ่อนด้วยความหลงไหล
ปากหนาก็ทำหน้าที่ขมเม้มขาอ่อนจนห่อเลือดจนพอใจ
"อย่าทำเลย เราเป็นเพื่อนกันน่ะ"
"ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นเพื่อน ไม่เคย.."
เสียงเข้มเปล่งออกมาอย่างแข็งกราว
"เซ... เกลียดเรามากเหรอ" ลู่หานถามด้วยความน้อยใจ
หยดน้ำตาค่อยๆไหลออกจากดวงตากวาง
แม้กระทั้งเพื่อนเซฮุนยังให้เขาไม่ได้เลย
นับประสาอะไรกับสถานะอื่น......
"ใช่ เกลียด...." พูดจบนิ้วเรียวที่เปื้อนน้ำลายของคนร่างสูงก็แทรกเข้ามาในช่องทางรักทันที
"อะ.... เจ็บ.... เซเราเจ็บ.." แทนที่ร่างสูงจะสนใจ
แต่กลับเพิ่มจำนวนนิ้วมากขึ้น จากหนึ่งเป็นสอง~ จากสองเป็นสาม~
ช่องทางรักของลู่หานบีบรัดนิ้วของเขาได้เป็นอย่างดี
ไหนจะใบหน้าที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์แสนหย้ายวนนี่แล้วยิ่งทำให้ทำความอดทนของเขาขาดสิ้น
นิ้วเรียวขยับเข้าออกช่องทางรักของลู่หานอย่างรุนแรง จนกลีบดอกไม้งามขึ้นสีแดงระเรือ
"อึก.... อือ..." น้ำตาหลดแล้วหลดเหล้าไหลออกจากดวงตาหวาน
"ดี แบบนั้นแหละ" ร่างสูงยิ้มอย่างชอบใจ มืออีกข้างที่ว่างก็รูดแกนกายน้อยขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง
"อา.... ไม่.... อย่า.....หยุดน่ะ.... อืออออ"
ลู่หานร้องด้วยความเสียวซานเมื่อสิ่งที่อดกลั้นถึงขีดสุด
น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมากจากแกนกายเล็ก หยาดเยิ้มเปื้อนหน้าท้องบางและมือหนา
"เป็นไง? ชอบไหม" ร่างสูงยังคงถามอย่างหน้าไม่อาย
"
ไม่... อือ... ชอบ"
"ไม่ชอบเหรอ? งั้นแบบนี้ละ"
ว่าแล้วก็ลุกขึ้นถอดชุดคลุมอาบน้ำสีเข้มของตนออก เผยให้เห็นผิวขาวเปลือย
ช่วงไหล่กว้างรับกับเอวที่ค่อยๆ คอดลงมา ไหนจะกล้ามหน้าท้องที่แน่นขนัดขึ้นเป็นลอน
ไหนจะหน้าหล่อคมที่แลดูจะดุดันขึ้นเมื่อเจ้าตัวเกิดอารมณ์ โอเซฮุนในยามนี้ช่างสมบูรณ์แบบ ราวกับพระเจ้ารังสรรค์ปั่น
ใครพบใครเห็นเป็นอันต้องหลงไหล
แต่ไม่ใช่ลู่หานที่ตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายแบบนี้ เพราะถัดจากร่างกายอันสมบูรณ์แบบนั้นลงไปเป็นท่อนเนื้อร้อนขนาดไซส์ใหญ่กว่าเด็กมัธยมปลายทั่วไป
ของลู่หานเทียบไม่ติด
ลู่หานพยายามเบนหน้าออกจากภายตรงหน้า
แต่เซฮุนกลับขึ้นมานั้งคร่อมบริเวณคอของเจ้าตัวได้
ทำให้แท่งเนื้อร้อนแทบจะจ่อปากลู่หานอยู่รอมร้อ
"หันหน้ามา" เซฮุนจับหน้าลู่หานให้หันมาตรงๆ ร่างบางยิ่งหลับตาปี๋
เพราะไม่อยากเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
".........."
"ลืมตาซะ อย่าให้ฉันต้องรุนแรง"
ลู่หานยอมทำตามที่คนร่างสูงบอก
แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเซฮุนจ้องตาของเขานิ่ง
"ตากลมๆ นี่สิน่ะ ที่ชอบชายตาให้ผู้ชายคนอื่น"
มือหนาลูบไหล้รอบดวงตาของลู่หาน
"........."
ลู่หานเกร็งตัวยามถูกสัมผัส
"ปากเล็กนี่สิน่ะที่ชอบยิ้มหวานไปทั่ว" มือหนาค่อยๆ
เลื่อนลงมาที่ริมฝีปาก
"สวย~~สวยจริงๆ ลู่หาน
สวยจนอยากจะทำให้แปดเปื้อน" พูดจบพร้อมยัดแท่งเนื้อร้อนเข้าในปากร่างบาง
"อือ....." ลู่หานพยายามเปล่งเสียงประท้วงออกมาแต่ทำไม่ได้
เพราะมีท่อนเนื้อขนาดใหญ่อยู่ในปาก
"อืม.... อา... ซี้ด"
ร่างสูงครางอยากสุขสมยามแกนกายของตนสัมผัสกับลิ้นเล็ก
"อือ... มะ.." คนร่างสูงพยายามขยับแกนกายของตนเข้ามาเรื่อยๆ
แม้มันจะไม่สามารถเข้าได้ก็ตาม
"อะ.... แคก... แคะ" ร่างบางดิ้นพราน
และหายใจติดคัดราวกับจะขาดอากาศ เป็นเหตุให้เซฮุนผละแกนกายออกจากปากเล็ก
"พอได้แล้ว อะ" ลู่หานร้องห้าม ขณะเซฮุนดันขาเรียวทั้งสองออกจากกัน
แล้วแทรกตัวมานั่งระหว่างขาของลู่หาน มือหนายกสะโพกบางขึ้นแล้วนำหมอนมารอง
เพื่อให้ช่องทางรักเผยให้เห็นมากขึ้น
"ดูเหมือนว่าเธอจะพร้อมแล้วน่ะ" ปากหนาก้มมาบนเบียดริมฝีปากบางอย่างหื่นกระหาย
"ไม่น่ะ ไม่ กรี้ด...."
ลู่หานเดิ้นพรานอย่างเจ็บปวดยามที่แท่งกายร้อนของอีกคนแทรกเข้ามา
"เจ็บ.... มันใหญ่... เอาออกไป"
น้ำตาเป็นสวยไหลออกจากดวงตากลม ใบหน้าหวานเหยเกเพราะความเจ็บ
"อืม... แน่นฉิบ" ร่างสูงครางอย่างพอใจ แต่ดันท่อนเนื้อร้อนเข้าไปมากขึ้น
"อึก.... "
"อย่างเกร็จ มันเข้าไม่ได้" ร่างสูงพูดอย่างรำคาญ
เพราะลู่หานเอาแต่ร้องให้ ทำให้ช่องรากรักบีบแกนกายเขามากเกินไปจนขยับไม่ได้
"อะ... อะ" แกนกายร้อนดันมาจนสุด ทำให้ลู่หานจุกจนขยับตัวไม่ได้
เลือดสีแดงค่อยๆไหลออกมาเนื่องจากช่องทางรักเกิดการฉีกขาดจากแกนกายที่ใหญ่เกิดขนาดแทรกเข้ามา
"อืม... อืม.... ลู่หานสุดยอด"
"อะ... อะ... อ้า... หยุด"
"ลู่หานดูสิว่าของฉันกำลังเข้าไปในตัวนายอะ"
ร่างสูงพูดแล้วจับหัวลูหานให้มองบริเวณกายที่เชื่อมติดกัน
ลู่หานแกนกายขนาดใหญ่เข้าออกช่องทางรักรุนแรงอย่างไร้ความปราณี เลือดสีแดงไหลออกมาจากช่องทางเคลือบแกนกายใหญ่จนหมด
"อะไม่.... อา... "
"เปลี่ยนท่าหน่อย"
เซฮุนจับลู่หานให้ผลึกขึ้นมานั่งทับตนเอง
"อา... อ๊ะ.... มันลึก" ลู่หานครางอย่างเสียวซาน ท่านี้ทำให้แกนกายของเซฮุนแทงเข้ามาลึกขึ้น
"โยก โชว์ลีลาให้ดูหน่อย" ร่างสูงนอนนิ่งสั่ง
"เราทำไม่เป็น"
"ก็ทำเหมือนที่ทำให้บรรดาผู้ชายของเธอนั้นแหละ"
ร่างสูงพูดอย่างอารมณ์เสีย
ทำไมเซฮุนต้องคิดว่าเขาเป็นคนร่านๆ
ด้วย ทั้งๆที่เขาไม่เคยมีใคร เซฮุนเป็นคนแรกที่แตะต้องและพรากความบริสุทธิ์จากเขาไป
ลู่หานเริ่มขยับตัวขึ้นลงอย่างช้าๆ
เส้นเลือดปูดโปนบนแกนกายใหญ่ครูดกับผนังอ่อนนุ่มสร้างความเสียวซานได้อย่างดี
มือหนายึดสะโพกบางไว้ให้เข้าที่แล้วดึงออกจนแทบจะสุดแกนกายแล้วกระแทกไปจนสุด
"อะ.... เซ.... เบาๆ"
"อืม....."
"อะ.....อะ.... เสียว" ลู่หานร้องออกไปตามแรงอารมณ์
เมืื่่อเซฮุนได้ยินอย่างนั้นก็กระแทกอย่างรุนแรง
จนร่างบ่งสั่นไปหมด
"อะ.....อ๊า.... อ๊า...."
พับ
พับ พับ เสียงเนื้อกระทบกันอย่างต่อเนื่อง
โปล๊ะ!
เสียงแกนกายหยุดออกจากช่องทางรัก
ทำให้ลู่หานรู้สึกวูบวาบบริเวณช่องทางของตัวเอง ไม่นานคนร่างสูงก็จับยัดเข้าไปใหม่
เซฮุนจับขาทั้งสองข้างของร่างบางเกี่ยวบริเวณเอวของตน
แล้วลุกขึ้นเดินออกไปเปิดประตูระเบียง ทั้งๆที่แกนกายใหญ่ยังคาอยู่ในช่องทางรัก
จังหวะการก้าวเดินทำให้แกนกายขยับเข้าออกช่วยให้ความเสียวซานเพิ่มมากขึ้น
"อะ... เซ... อือ.. ไม่เอาตรงนี้น่ะ เดี๋ยวมีคนเห็น" ลู่หานร้องห้าม
เพราะถึงแม้จะดึกแล้ว แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครเห็น
หากเรายังทำกันตรงนี้มันก็คงจะเสี่ยงเกินไป
"เห็นแล้วไง ต่อให้มีคนมาดูฉันก็จะไม่หยุดกระแทกง่ายๆหรอก"
ร่างสูงพูดอย่างเอาแต่ใจ แล้วกระชับขาเรียวให้แน่นแล้วขยับเข้าออก
"อ๊า อ๊า อา"
"ลู่หาน แน่นจริงๆ ฟิตมาก"
"อือ ฮุน"
ลู่หานกัดปากแน่นเพราะไม่อยากเปล่งเสียงหน้าอายออกไป
ถ้าข้างห้องมาได้ยินคงไม่ดีแน่
เมื่อร่างบางเงียบเสียง
ร่างสูงก็ยิ่งกระแทกรัวเร็วมากขึ้น เพื่อหวังให้ร่างบางเปล่งเสียงหวานครางออกมา
"อะ.... ไม่ไหวแล้ว"
เมื่อฟังลู่หานจบเซฮุนก็อุ้มร่างบางเข้ามาที่เตียงนอนแล้วกระแทกอย่างรุนแรง..
"อ๊า อ๊ะ เซ......"
"ครางชื่อฉัน" ร่างสูงสั่งอย่างเอาแต่ใจ
"มะ.... ไม่"
"ฉันบอกให้ครางชื่อฉัน อยากลองดีหรือไง" ร่างสูงขยับเข้าออกมากขึ้น
เสียงเนื้อกระทบกันอย่างหน้าอายดังไปทั่วห้อง
"อะ อะ เซ.....เซฮุน อือ แรงอีก"
"หึ" เซฮุนยิ้มอย่างสะใจแล้วกระแทกแกนกายระรัว ปากหนาบดคลึงปากบาง
สอดลิ้นชิมความหวานไม่หยุด
"อะ อ๊า อ๊า เซ ไม่ไหวแล้ว อ๊าาาาาาา" เสียงหวานดังขึ้นเมื่อถึงขีดสุด
น้ำกามสีขาวขุ่นพุ่งออกจากแกนกายเล็ก
"อืม.....จะ.... แตกแล้ว แตก.... อ๊า" เสียงทุ้มต่ำครางออกมายามปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางรัก
น้ำกามจำนวนมากไหลย้อนออกมาด้านนอก
ร่างสูงมองจุดที่แกนกายของตนเชื่อมต่อกับร่างบางตรงหน้า
แล้วยิ้มอย่างภูมิใจ กระแทกเข้าออกดันคราบน้ำกามเข้าให้ลึกขึ้น
ร่างกายของเราช่างเข้ากันได้ดีจริงๆ
"อะ เอาออกไป เจ็บ"
ร่างสูงกระแทกเข้ามาจนสุดแล้วถอนแกนกายออกจากรวดเร็ว
ทำให้ช่องทางรักเกิดรูกลางใหญ่ตามขนาดของแกนกายที่เคยอยู่ กลีบดอกไม้ค่อยๆ
ขมิบเพราะรู้สึกวูบวาบ
"อือ......." ลู่หานร้องครางอีกครั้ง
เพราะร่างสูงใช้นิ้วเรียวยาวปาดคราบน้ำกามบางส่วนที่ไหลออกเข้าไปในช่องทางรักคืน
"หยุด หยุดเถอะได้โปรด เซฮุนจะเกลียดอะไรเรานักหนา?" ลู่หานถามด้วยควมสงสัย
"ไม่ ฉันไม่หยุด ฉันเกลียด เกลียดเธอ"
พูดจบก็ชักมือออกแล้วแทนที่ด้วยแกนกายขนาดใหญ่ทันที
"โอ้ย" ลู่หานร้องด้วยความเจ็บ
เพราะร่างสูงกระแทกเข้ามาโดยเขาไม่ทันตั้งตัว
"อึก นายเกลียดเราเรื่องอะไร เราไม่เคยทำอะไรให้สักหน่อย"
"เพราะเธอ เธอมันร่านไปทั่ว แจกยิ้มให้คนนั้นทีคนนี้ที
ไหนจะพาผู้ชายเข้าห้องอีก" ร่างสูงพูด
"ไม่น่ะ นายกำลังเข้าใจผิด"
"ไม่ ฉันเข้าใจถูกแล้ว เธอมันใจร้าย" มือหนาลูบไปทั่วใบหน้าหวาน
"นายเข้าใจผิด ฉันไม่เคยคบกับใคร" ลู่หานแย้งขึ้น
"เธอโกหก ไหนจะเพื่อนผู้ชายในห้อง ไหนจะไอรุ่นพี่ที่สระว่ายน้ำ
แล้วไอ้ผู้ชายตัวสูงเมื่อกี้อีก เธอมันหลายใจ ใจร้าย ทั้งๆที่ฉันแอบชอบเธอมาตั้งนานแต่เธอกลับ-"
"ชอบ เซฮุนชอบเราเหรอ" ลู่หานถามด้วยความตกใจ
เพราะไม่คิดว่าเพื่อนร่างสูงที่ทำหน้านิ่งไปวันๆจะแอบชอบเขา
"ช่างมันเถอะพูดไปเธอคงไม่เข้าใจ"
เซฮุนถอนกายออกจากร่างบางแล้วลุกขึ้นจากเตียง แต่ถูกร่างบางรั่งมือไว้
"ชอบเราแล้วทำไมชอบว่าเรา ทำเป็นเกลียดเราละ? "
".............
" ร่างสูงยังคงเงียบ
"เอ๋.......หรือว่านายหึงกันแน่"
".........."
"หึงละซิ ใช่ไหม" ลู่หานยิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นแก้มกรายขึ้นสีระเรือ
"เออ ใช่หึง หึงมากด้วย เธอเป็นของฉันคนเดียว ใครหน้าไหนก็ห้ามยุ่ง"
ร่างสูงพูดอย่างเอาแต่ใจ
"อ่า เอาแต่ใจจัง"
"
นี่เธอกล้า..."
"เซฟังน่ะ เราไม่มีใคร เพื่อนพวกนัดเราก็คุยตามประสาเพื่อน พี่แจ็คสันก็แค่ให้ช่วยสอนว่ายน้ำเพราะพี่เขาอยู่ชมรมว่ายน้ำ
แล้วผู้ชายที่นายเห็นเมื่อกี้ก็คือพี่ชายเรา พี่ชายแท้ๆ เลย เห็นไหมเราไม่ได้มีใครเลย"
ลู่หานพยายามอธิบายให้คนร่างสูงฟัง
"ขอโทษ ที่ทำให้เธอ-"
"ช่างเถอะ แค่เรารู้ว่าเซชอบเรา
เราก็ดีใจแล้วเพราะเราก็ชอบเซเหมือนกัน" พูดจบก็จูบที่แก้มกราน
"จริงเหรอ"
"จริงสิ เราชอบเซมากๆ คนอะไรหล้อหล่อ หุ่นก็ดี เรียนก็เก่ง เพอร์เพคสุดๆ"
ลู่หานพูดพรางคลอเคลียอยู่บริเวณท่อนแขนใหญ่
"ชอบขนาดนั้นเลย? "
"ใช่ แต่คิดแล้วก็น่าหมั่นไส้ เซอะเจ้าชู้ชอบพาผู้หญิงเข้าห้อง
คิดว่าเราไม่เห็นหรือไง ทำงี้เราเสียใจน่ะ" ลู่หานยู้ปากด้วยความงอน
"ครับ เซขอโทษ ก็เซเก็บกดจากลู่ไงครับ สัญญาว่าจะไม่ทำแล้ว
ที่รักไม่งอนน่ะ" ร่างสูงกอดเอวเล็กแนบชิด
ปากหนายังคลอเคลียซอกคอระหงส์อย่างหลงไหล
"อือ หยุดน่ะ" ลู่หานดิ้น มือบางดันอกหนาออกจากตัว
"ไม่หยุดได้ไหม ขออีกน่ะ น่ะที่รัก น่ะครับ" ร่างสูงพูดอย่างออดอ้อน
จนลู่หานเคลิมตาม
"อือ.....อะ... เบาๆน่ะ" เมื่อร่างบางอนุญาตแล้วบทรักครั้งแล้วครั้วเล่าก็เริ่มต้นขึ้น
ทั้งห้องในคอนโดหรูเต็มไปด้วยเสียงเนื้อกระทบกันและเสียงครางอย่างสุขสม
พรุ่งนี้เขาจะลุกไปเรียนไหวไหมน่ะ
จากศัตรูสู่หัวใจจริงๆ555
ตอบลบใช่ๆ555
ลบ